Oleh: Abdulhakim Idris.
Parti Komunis China memindahkan mereka secara paksa ke rumah-rumah orang Han China atau rumah anak yatim yang diselia pemerintah. Angka menunjukkan program ini semakin bertambah.
Tidak dinafikan, kanak-kanak Uyghur telah menderita lebih berbanding sesiapa pun dalam Genosid Uyghur yang sedang dilakukan oleh Parti Komunis China (PKC). Pada 2014, Beijing mula membina kem tahanan, memenjarakan berjuta-juta penduduk Turkistan Timur (Ch., Xinjiang) mulai 2017. Kanak-kanak yang diambil secara paksa daripada keluarga mereka sama ada akan dihantar ke rumah anak yatim Cina, dipaksa tinggal bersama keluarga Cina Han, atau ditinggalkan menjadi gelandangan. Kanak-kanak yang memiliki ahli keluarga di negara luar tidak dibenarkan menyertai mereka. Kekejaman yang dialami oleh kanak-kanak Turkistan Timur ini merupakan pencabulan kepada hak asasi manusia, nilai sejagat, konvensyen antarabangsa dan undang-undang. Parti Komunis China secara terbuka melakukan jenayah terhadap kemanusiaan, yang layak dinilai sebagai genosid.
Hak setiap kanak-kanak di bawah umur 18 tahun, tanpa mengira umur, bahasa, agama, jantina dan bangsa, dilindungi di bawah undang-undang antarabangsa. Perlindungan hak kanak-kanak adalah berdasarkan Konvensyen Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Hak Kanak-kanak, yang ditandatangani pada tahun 1989. 196 negara, termasuk Republik Rakyat China, adalah pihak bersama dalam konvensyen tersebut. Konvensyen yang mengandungi 54 perkara itu bertujuan untuk menyediakan syarat yang diperlukan bagi mana-mana kanak-kanak untuk menjalani kehidupan yang sihat tanpa diskriminasi, berdasarkan minat kanak-kanak dalam keputusan yang mempengaruhi kehidupan kanak-kanak itu.
Parti Komunis China telah melanggar konvensyen antarabangsa PBB mengenai kanak-kanak dan genosid. Jika kita melihat kepada Konvensyen Genosid, tindakan yang dilakukan oleh Parti Komunis China dianggap genosid, seperti yang dilaporkan oleh Campaign for Uyghurs tahun lepas.
Artikel 2 Konvensyen Genosid mentakrifkan jenayah genosid sebahagiannya sebagai “mengambil langkah-langkah untuk mencegah kelahiran dalam sesuatu kumpulan,” dan “memindahkan kanak-kanak secara paksa daripada satu kumpulan kepada kumpulan lain.” Parti Komunis China telah memandulkan wanita secara paksa, dan memindahkan kanak-kanak Uyghur ke dalam keluarga Cina Han atau rumah anak yatim yang dikendalikan oleh Pemerintahan.
Apabila artikel Konvensyen Hak Kanak-Kanak diteliti, dilihat bahawa kanak-kanak Turkistan Timur berada di bawah penganiayaan yang hebat. Artikel 2 Konvensyen Hak Kanak-kanak menyatakan bahawa tiada sebarang diskriminasi boleh dibuat terhadap kanak-kanak. Apabila kita melihat genosid di Turkistan Timur dalam skop artikel ini, gambaran berikut muncul: Kanak-kanak Uyghur di Turkistan Timur dilucutkan daripada hak pendidikan, tempat tinggal, kesihatan, akses kepada makanan, kerana mereka adalah Uyghur. Sesudah ibubapa mereka dihantar ke “Kem Konsentrasi” tanpa sebab munasabah, kanak-kanak Uyghur ini disasarkan untuk indoktrinasi mengikut doktrin Komunis, dan dipisahkan secara paksa daripada budaya dan nilai mereka sendiri.
Artikel 9 Konvensyen menekankan bahawa kanak-kanak tidak boleh dipisahkan daripada ibu bapa mereka melainkan sekiranya terdapat penganiayaan, pengabaian (terhadap kanak-kanak itu), atau perpisahan antara pasangan (ibubapa). Penyelesaian kehakiman juga terbuka untuk keputusan ini. Satu-satunya sebab mengapa lebih 900,000 kanak-kanak Uyghur dibawa keluar daripada keluarga mereka adalah untuk memadamkan identiti Muslim dan Uyghur mereka. Tiada langsung penganiayaan ibu dan bapa terhadap anak. Tidak ada pertengkaran antara ibu dan bapa. Pemerintahan autoritarian Beijing secara paksa memisahkan ibu bapa dan membiarkan anak-anak bersendirian tanpa panduan ibu bapa.
Artikel 5 Konvensyen ini menekankan bahawa tanggungjawab, hak, dan kewajipan ibu bapa harus dihormati dalam membimbing anak selaras dengan perkembangan kebolehan anak. Ia juga menekankan bahawa keluarga atau saudara yang jauh juga mungkin mempunyai hak dalam hal ini jika tradisi tempatan menetapkan. Bagaimanapun, Parti Komunis China tidak membenarkan ibu bapa atau mana-mana saudara lain untuk membimbing kanak-kanak Uyghur. PKC, yang merampas hak ibu bapa ini, mahu kanak-kanak Uyghur menjadi ateis.
Parti Komunis China, yang tidak pernah membenarkan sebarang kebebasan di Turkistan Timur, Tibet dan Mongolia Selatan melanggar perjanjian Hak Kanak-kanak melalui dasar-dasar ini. Artikel 13, 14, dan 15 Konvensyen melindungi kebebasan berfikir, kebebasan beragama dan hati nurani kanak-kanak.
Satu lagi isu penting dalam Konvensyen Hak Kanak-Kanak ialah Perkara 30. Perkara 30 mentakrifkan perkara berikut: “Di Negara-negara di mana terdapat minoriti atau orang asli berdasarkan keturunan, agama atau bahasa, kanak-kanak kepunyaan minoriti atau orang asli sedemikian hendaklah mendapat manfaat daripada budayanya sendiri bersama-sama dengan ahli komuniti minoriti yang lain di mana dia berada. Mereka tidak boleh dilucutkan daripada hak untuk mempercayai dan mengamalkan serta menggunakan bahasa mereka sendiri.” Artikel ini dengan jelas menjamin bahawa setiap kanak-kanak, walaupun etnik minoriti, mempunyai hak untuk mempelajari agama, bahasa dan budaya mereka. Walau bagaimanapun, rejim Cina tidak pernah membenarkan budaya, bahasa, dan agama lain wujud, apalagi diajar kepada kanak-kanak, selain daripada doktrinnya sendiri dan nasionalisme Han.
Satu lagi artikel yang dilanggar dalam Konvensyen Hak Kanak-kanak oleh rejim Komunis China, yang memperlakukan ibubapa Uyghur sebagai buruh hamba, berada dalam skop ini. Perkara 32 Konvensyen memastikan bahawa kanak-kanak tidak akan dipaksa bekerja. Bertentangan dengan artikel ini, kanak-kanak dan pelajar Uyghur dipaksa bekerja oleh rejim Komunis China. Jabatan Buruh Amerika Syarikat mendapati bahawa China telah melanggar undang-undang antarabangsa mengenai buruh kanak-kanak.
Parti Komunis China, walaupun mengatakan bahawa segala-galanya dijamin dalam undang-undangnya mengenai kebebasan beragama, hak asasi manusia, dan isu-isu yang serupa, tidak pernah melaksanakannya sepenuhnya. Rejim itu, yang melaksanakan semua jenis larangan dengan berlindung di sebalik konsep seperti “mengganggu ketenteraman awam”, mempunyai pendekatan yang sama untuk hak kanak-kanak. Perlembagaan Cina menyatakan bahawa negara menggalakkan pembangunan moral, intelek dan fizikal yang pelbagai aspek orang muda, bahawa kanak-kanak dilindungi oleh negara, dan penganiayaan adalah dilarang sama sekali. Beijing mendakwa bahawa tidak ada budaya Uyghur, dan mereka ini hanyalah warga China. Walau bagaimanapun, kita dapat melihat bahawa ini dibuat secara artifisial melalui usaha menghalang perkembangan kanak-kanak Uyghur.
Seperti di kebanyakan negara, China mempunyai undang-undang mereka sendiri untuk melindungi kanak-kanak di bawah umur. Menurut artikel 43 Undang-undang China mengenai Perlindungan Anak Bawah Umur, rumah anak yatim negeri bertanggungjawab terhadap anak yatim yang tidak memiliki keluarga. Walau bagaimanapun, China berulang kali membenarkan penyingkiran kanak-kanak Uyghur daripada saudara-mara mereka dan menghantar mereka ke rumah anak yatim yang dikendalikan oleh pemerintahan. Atas sebab ini, mengambil kanak-kanak di Turkistan Timur tanpa persetujuan dan kebenaran saudara-mara mereka, walaupun ibu bapa mereka berada di kem tahanan, adalah tindakan di luar undang-undang mereka sendiri.
Parti Komunis China, yang melanggar perlembagaan dan undang-undangnya sendiri serta mengabaikan undang-undang antarabangsa, mengasingkan kira-kira 900,000 kanak-kanak Uyghur daripada keluarga mereka dan menghantar mereka ke rumah anak yatim dan sekolah berasrama penuh yang dimiliki rejim. Walau bagaimanapun, dalam pengertian ini tidak diketahui berapa ribu kanak-kanak yang menjadi mangsa genosid, kerana PKC memerintah Turkistan Timur dengan kuku besi di sebalik tembok tertutup. Selaku Pengarah China Human Rights Watch, Sophie Richardson, telah menyatakan, mengasingkan kanak-kanak daripada keluarga mereka merupakan salah satu langkah paling kejam yang dilakukan rejim Komunis. Salah satu tindakan pertama Chen Quanguo -yang dasar penindasannya diketahui oleh mereka yang mempelajari isu Turkistan Timur dan Tibet- ialah mempopularkan rumah anak yatim untuk kanak-kanak yang diculik daripada keluarga mereka. Dia mengarahkan rumah anak yatim ini untuk menempatkan ramai kanak-kanak tanpa mendapatkan persetujuan ibu bapa atau saudara-mara yang berkenaan. Perintah itu termasuklah anak-anak yang kematian ibu bapa dan anak-anak yang ibubapanya disumbat ke kem tahanan. Rejim Komunis di bawah sekretariat Chen menetapkan sasaran untuk pihak berkuasa tempatan menghantar kanak-kanak Uyghur ke kem-kem.
Pada Disember 2016, Parti Komunis China membuat keputusan penting berkaitan dasar penindasan kanak-kanak Uyghur. Telah diumumkan bahawa hanya bahasa Cina harus diajar di sekolah-sekolah di Turkistan Timur, dan isu kesetiaan kepada China dan kesetiaan kepada parti akan ditekankan. Dalam dokumen yang diterbitkan di laman web Kementerian Pendidikannya pada 2017, diumumkan bahawa sekolah berasrama penuh akan diperluaskan. Laporan Adrian Zenz juga mendedahkan sejauh mana tekanan yang dibuat untuk mencinakan kanak-kanak Uyghur. Menurut angka dalam dokumen itu, 40 peratus pelajar yang bersekolah di sekolah menengah dan rendah, iaitu kira-kira 497,800 kanak-kanak, tinggal di sekolah berasrama penuh.
Perkara yang menarik perhatian kepada penyelidikannya mengenai tindakan hak asasi manusia China di Turkistan Timur, sebuah laporan komprehensif yang diterbitkan oleh Adrian Zenz pada 2020 menyertakan maklumat komprehensif tentang menghantar kanak-kanak Uyghur ke sekolah berasrama penuh. Menurut maklumat dalam laporan itu, mereka yang ibu bapanya dihantar ke kem tahanan ditakrifkan sebagai ‘ditahan dua kali (double-detained).’ Rejim Komunis mengarahkan pegawai tempatan mengumpul maklumat terperinci mengenai kanak-kanak ini. Hasil daripada data yang dikumpul, kebanyakan kanak-kanak di Turkistan Timur telah dilucutkan daripada penjagaan keluarga mereka kerana ibu bapa mereka berada di kem tahanan. Perintah secara segera diberikan untuk menjaga kanak-kanak yang keluarganya ditahan, bermakna kanak-kanak Uyghur diambil daripada saudara mereka dan dihantar ke sekolah berasrama penuh atau rumah anak yatim. Memandangkan tujuan sebenar rejim Komunis China adalah untuk mengubah kanak-kanak Uyghur menjadi orang Cina, keprihatinan mereka adalah untuk mendidik kanak-kanak ini mengikut doktrin Komunis. Seorang pengajar yang bekerja di kediaman kanak-kanak ini menyatakan bahawa keadaan mereka amat teruk, dan mereka memakai pakaian nipis yang sama walaupun pada hari-hari yang paling sejuk di musim sejuk.
Sehingga 2017, bilangan sekolah berasrama penuh dan pusat jagaan swasta di Turkistan Timur meningkat. Dalam konteks ini, sememangnya telah dirancang untuk pembinaan 4,387 institusi pendidikan prasekolah pada Februari tahun itu, di mana pendidikan dalam bahasa Cina semata-mata akan menjadi keutamaan. Disasarkan bahawa 562,900 kanak-kanak akan menerima pendidikan di sekolah-sekolah ini. Dari 2016 hingga 2020, telah dirancang (oleh PKC) untuk meningkatkan kadar kemasukan (kanak-kanak Uyghur) ke dalam pendidikan prasekolah kepada 100 peratus. Parti Komunis China telah memperuntukkan kira-kira 8 bilion RMB untuk pembinaan bangunan prasekolah. Hasil daripada rancangan Parti Komunis China ini, terdapat peningkatan yang besar dalam pendaftaran pelajar yang diterima masuk ke sekolah prasekolah di seluruh Turkistan Timur. Manakala angka yang disasarkan untuk 2017 ialah 562,900, jumlah sebenar adalah 200,000 lebih daripada ini dan mencecah 759,900. Ia bertujuan untuk mendaftarkan 1 juta kanak-kanak di sekolah-sekolah ini untuk semester musim bunga terakhir tahun itu. Angka sebenar mencecah 1.4 juta. Bilangan pelajar setiap sekolah juga telah meningkat daripada 433 kepada 1,000. Peningkatan pendaftaran berterusan pada tahun berikutnya, dan angka itu meningkat kepada 1.6 juta. Bukti lain yang menunjukkan wujudnya dasar untuk pelajar Uyghur dididik dalam kerangka doktrin Komunis ialah situasi sekolah mengikut saiz meter persegi sesuatu kawasan itu.
Antara 2016 dan 2017, terdapat peningkatan 85 peratus dalam jumlah saiz meter persegi sekolah di Turkistan Timur. Terutamanya di wilayah Hoten, peningkatan ini lebih besar dan lebih daripada dua kali ganda. Keluasan kawasan sekolah menunjukkan bahawa bukan sahaja bilik darjah malah bahagian sekolah berasrama telah diperluaskan. Di sekolah tadika, pelajar diajar sama ada dalam jagaan penuh (sekolah) atau jagaan separa. Penjagaan penuh bermakna pelajar pergi ke sekolah pada hari Isnin dan tinggal di situ sehingga Jumaat. Penjagaan separa bermakna menghadiri kelas siang hari. Sistem penjagaan penuh ditujukan khusus kepada kanak-kanak ditinggalkan kerana ibu bapanya telah dihantar ke kem tahanan. Program-program ini, dibangunkan selaras dengan ideologi rejim Komunis, turut melibatkan peringkat sekolah menengah dan lain-lain. Sudah menjadi kewajipan bagi kanak-kanak di atas umur tertentu untuk dihantar ke sekolah berasrama di beberapa wilayah. Semua pelajar yang menamatkan gred 4 di Kashgar dihantar secara automatik ke sekolah berasrama penuh. Menurut maklumat yang diperoleh daripada sumber lain, setiap kanak-kanak yang mencapai umur 9 tahun dihantar terus ke sekolah berasrama penuh rejim Komunis.
Rejim Komunis China menghantar beberapa kanak-kanak ke kem tahanan bersama ibu bapa mereka, sebagai saksi yang ditemui dalam Pangkalan Data Mangsa Xinjiang (Xinjiang Victims Database). Menurut maklumat dalam pangkalan data ini, 100 daripada 5,000 orang yang tinggal di satu kem tahanan adalah kanak-kanak. Ömer Bakali, salah seorang cendekiawan Uyghur, menyatakan bahawa beberapa keluarga telah dibawa masuk ke kem semasa berada di kem tahanan.
Akibatnya, jelas bahawa mangsa terbesar genosid di Turkistan Timur adalah kanak-kanak. Sebuah generasi mahu dimusnahkan oleh genosid, dan terdapat kebisuan yang memalukan tatkala dunia seharusnya menentangnya. Pemerintahan dan para pemerintah yang bergantung kepada pemerintahan Beijing mengabaikan jenayah terhadap kemanusiaan ini.
Sumber: https://bitterwinter.org/900000-uyghur-children-the-saddest-victims-of-genocide/
Pusat Kajian Uyghur - Hak cipta terpelihara